Ο Αγαμέμνων Μακρής είναι παιδί της Ελλάδας, χρωστάει πολλά στο γαλλικό πνεύμα και οι ικανότητές του βρήκαν την ολοκλήρωσή τους στην Ουγγαρία. Όσο προχωρούσε προς την κορύφωση της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, αυτοί οι τρεις παράγοντες –γεωγραφικοί και πολιτιστικοί μαζί– έπαιξαν το σημαντικό ρόλο τους στη δημιουργία των βασικών του έργων. […]
Ο Μακρής πήρε λοιπόν πολλά από την αρχαία παράδοση της πατρίδας του, όχι όμως λιγότερα από τα γενικά καλλιτεχνικά ρεύματα του εικοστού αιώνα. δε διδάχτηκε μονάχα από τους αρχαίους προγόνους, αλλά και από κάθε δείγμα αξιόλογης δημιουργίας, από τους συγχρόνους, από τους ξένους, από τους πρωτοπόρους της μοντέρνας εικαστικής τέχνης. και δεν πρέπει να ξεχνούμε ακόμα πως ανήκει σε μια γενιά που ήταν αυτόπτης μάρτυρας, έζησε το τελευταίο μεγάλο δράμα της ευρωπαϊκής ιστορίας.
Η κατοχή της πατρίδας του από τους Γερμανούς, η Εθνική Αντίσταση, συσσώρευσαν στην ψυχή του Μακρή τέτοια έντονα βιώματα, που ήταν αδύνατο να μην ασκήσουν καθοριστική επίδραση στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής ου ιδιοσυγκρασίας. Η δημιουργική διανόηση της γενιάς του Αγαμέμνονα Μακρή μεγάλωσε παντού, σε όλο τον κόσμο, μέσα στην κρίση.
Ανήκει λοιπόν και αυτός στην κοινότητα των καλλιτεχνών, συγγραφέων, στοχαστών, που αν όχι με ον ίδιο τρόπο, έμαθε ωστόσο να αντιδρά με ευαισθησία στα ζωτικά προβλήματα της ανθρωπότητας, θέλησε να είναι αλληλέγγυος με τους λαούς ή τα άτομα που βασανίζονται, απαιτεί την ελευθερία και εργάζεται για να δημιουργηθούν οι απαραίτητες προϋποθέσεις της αρμονικής ανθρώπινης συνύπαρξης: η κατανόηση και η ειρήνη.
Γκάμπορ Πογκάνι, 1978
